Zaterdag 1 februari 1997. Het is dat het zo stil is, anders had de hal aan de Bosschebaan in Heesch gegarandeerd geëchood vanwege de gapende leegte. Al is er wel iemand aanwezig: Arno van de Ven is bezig de vloer te coaten en ‘food-graded’ te maken. Hij legt zijn kwast opzij en rust even uit. Zittend op de vloer, tussen de bussen verf, denkt hij na over de toekomst.
Goed, hij en compagnon Hans Timmers hebben een hal gehuurd. Hier moet het allemaal gaan gebeuren. Maar hoe begin je een machinale verpakkingsfabriek zonder machines? Gereedschap? Een heftruck of pompwagen? Zelfs een fatsoenlijke kantoorinrichting ontbreekt. Hans en Arno hebben wat oude meubels van thuis meegenomen, een keukentafel, een paar stoelen en een koffiezetautomaat. Meer is er niet. Nog niet.
Die avond doet Arno zijn eerste administratie. Zoon Nick is bij hem: een half jaar oud nog maar, slapend in de Maxi-Cosi op tafel, terwijl Arno de inkoopfacturen inboekt. Een businessplan heeft hij niet, maar secuur met cijfers is hij altijd geweest – en gebleven. Hij kijkt op van zijn papieren, neemt een slok koffie en besluit dat hij nú al zin heeft in morgen.
1997 | Het eerste pand van Vetipak aan de Bosschebaan in Heesch met de eerste verpakkingsmachine
Gewoon gaan doen
“Dat was nog eens pionieren”, lacht Arno, als hij vandaag de dag terugdenkt aan de eerste maanden van het bedrijf. “Hans en ik waren net gestopt bij een logistiek bedrijf in Veghel, waar we als opgeleide machinebouwers de enige twee echte techneuten waren. Maar co-packing werd daar totaal niet serieus genomen. Dat konden wij beter, vonden we. We zijn het gewoon gaan doen.”
Guldens op de bank
Buurman Print Point kwam met een eerste opdracht: displays bouwen in het magazijn van een klant die onder andere Isostar en Wasa knäckebröd verwerkte. “In Veenendaal, dus we moesten iedere dag vroeg op pad”, vertelt Arno. “Al snel hadden we via uitzendbureaus meerdere mensen aan het werk en kwamen de eerste guldens op de bankrekening. Maar doordat we geen businessplan hadden, weigerde de bank ons een lening om te investeren in machines. Ik hoor het de adviseur nog zeggen: ‘Geen plan, geen geld’.”
geen plan, geen geld”
Eerste grote klanten
Arno belde in de eerste weken vol goede moed Mars en Nestlé, klanten met wie hij vanuit zijn vorige baan een warme band onderhield. “Ik dacht dat zij ons wel werk zouden gunnen. Maar het enige wat ze zeiden, was: ‘Gefeliciteerd met jullie eigen onderneming, veel succes’. Zo gemakkelijk ging het blijkbaar niet. Drie maanden later belden ze terug; ze hadden een uitdaging met flowpack-activiteiten. Dat sloot perfect aan op de machine die Hans en ik net hadden gehuurd. Een maand later volgde Nestlé met een vergelijkbare vraag, waardoor we ineens twee van de grootste chocoladefabrieken van de wereld als klant hadden.”
Machine in Vetipak-rood
Een bijzondere mijlpaal volgde dankzij het oplettende oog van Hans, die onderweg naar Veenendaal een sloopbedrijf passeerde. Boven op een grote berg oud ijzer zag hij een machine staan. “Dat bleek een horizontale kartonneermachine te zijn”, vertelt Arno. “We hebben de eigenaar gevraagd wat hij ervoor wilde vangen; voor duizend gulden was de machine van ons. We hebben hem afgepeld, ieder onderdeeltje schoongemaakt en in Vetipak-rood geschilderd. Toen konden we écht aan de slag.”
Bescheiden winst
Al gauw was de beschikbare 500 m2 te klein, zodat het bedrijf na amper een half jaar 300 m2 extra verwierf. Uiteindelijk mag het opstartjaar een succes genoemd worden: ondanks een lastig begin, door gericht te investeren én door goed ‘op de centen te passen’ realiseerde Vetipak een nettowinst van ƒ 4.500. Dat dat omgerekend slechts 18 gulden per werkbare dag was, deerde Hans en Arno niet: de kop was eraf.
hebben we best een risico genomen”
Investeerders aan boord
In het jaar daarna (1998) bleek de huisvesting alweer te krap, waarop Arno en Hans nóg eens 1.000 m2 erbij huurden. In 1999 verhuisde het bedrijf zelfs naar een nieuwbouwlocatie aan de Landweerstraat Zuid in Oss, met een potentieel van 6.000 m2, met goedkeuring van de kersverse investeerders: Koos den Otter en Wim van de Westelaken. “Zij zagen de potentie en zijn erg belangrijk geweest in de groei van ons bedrijf”, aldus Arno. Die potentie was er inderdaad, want met klanten als Mars, Nestlé, Bolletje (beschuit), Klene (drop) en Ravensbergen Food (koeken en mueslirepen) kwam Vetipak van de ene stroomversnelling in de andere terecht.
Nooit rode cijfers
“Als ik nu terugkijk op die tijd”, vervolgt Arno. “Dan hebben we best een risico genomen. Tegelijk zit ik gewoon zo in elkaar. Ik zie geen beren op de weg en gá graag ergens voor. Soms maak je wel eens een fout en kost het je geld, maar in al die jaren hebben we nog nooit rode cijfers gedraaid. Hans en ik hebben het trouwens nooit voor het geld gedaan. En nog steeds gaan we vooral van huis om iets góed te doen. En de bijkomstigheid van dingen goed doen, is dat je geld verdient.”
